Antoine HECQUET

   Reçu chanoine le 3 octobre 1688 , promoteur en 1691 , mort le 12 juillet 1718 et inhumé au bas des pas du sanctuaire. Il était le fils de Jacques HECQUET , bourgeois marchand de la paroisse Saint-Georges , qui testa le 30 juin 1690.

   Nous trouvons dans les manuscrits Siffait , les renseignements suivants sur ce chanoine :

   Il était fils d'un marchand d'Abbeville. Après avoir fait ses études au collège de cette ville , on l'envoya à Paris. Les langues hébraïque et grecque auxquelles il s'appliqua lui donnèrent beaucoup de goût pour l'Écriture Sainte et déterminèrent tout d'un coup son penchant pour l'état ecclésiastique. Il a laissé un ouvrage qui n'a point été imprimé et qui a pour titre :

Vie du prophète David prouvée par ses pseaumes

   Il était le frère du médecin Philippe et neveu de M. Balthazar Dusaulchoy , médecin , qui a guéri Louis XIV. Il eut aussi un autre frère , prêtre et chanoine de Saint-Vulfran.

   En 1724 , ses parents lui firent mettre une tombe où est écrit ce qui suit :

D.O.M.

   Hic jacet Antonius Hecquet , vir clarus , summd ingenii perspicacitate et multiplicis doctrinae copid , humilitate et modestid clarior. Edoctus obprime linguas greacam et hebraïcam , omnique vitâ in scripturae sacrae et SS. Patrum studio versatus , scientiam quae inflat pro nihilo habuit , unius aemulator caritatis quae aedificat. Illius zelo incensus , complures annos instituendae ad pietatem et fidem christianae juventuri impendit , nihil alius quam prodesse et caetare quaerens. Factus inde hujus ecclesiae canonicus anno i688 et decem post annos decanus , nihil ex innato sibi pueros instituendi studio remittens , juvenes clericos vel per se vel per alios diligenter curavit sacris praesertim litteris imbui , quas ipse ab infantid edoctus semper in deliciis habuit , tamquam maximum praesentis exilii solatium. Summam in tractandis negotiis solertiam et fidem condebat singularis integritas , morum animi candor , vitae simplicitas . Hujus ecclesiae cui se totum devoverat jurium tutor , patrimonii defensor , legum et consuetudinum custos accerimus , nunquam hanc destitit velut sponsam Dei aemulatione aemulari , AEgrotationibus fere continuis , nihilo factus est senior ad solita studii ac pietatis munia , nec ulla dolorum acerbitate demoveri unquam potuit ab assuetâ laetitate animi et patientiâ. Assiduo mortis conspectu magis ac magis in dies inflammatus as spem et desiderium beatae immortalitatis , tandem feliciter abdormivit in domino die i2 jul. an. i7i8 , nondum expleto aetatis anno 59.

source : Documents inédits relatifs a l'Histoire du chapitre et de l'église de St Vulfran d'Abbeville publiés d'après les manuscrits du chanoine Demiannay et les actes notariés par Henri MACQUERON membre titulaire de la société d'émulation d'Abbeville , inspecteur de la société Française d'archéologie , imprimerie A. LAFOSSE , 1912

 

Page d'accueil                               HECQUET "Célèbres"